Chiron werd geboren uit de overspelige relatie tussen de Titaan Kronos-Saturnus en de Nimf Filira. Toen de twee geliefden door zijn vrouw Rea werden ontdekt, vluchtte Cronos en veranderde in een paard. Filira beviel van een zoon, half mens, half paard, waar ze bang voor was en die ze besloot te verlaten door Zeus te vragen haar uiterlijk te veranderen. Ze werd de Lindeboom. De jonge Chiron werd geadopteerd door Apollo, die hem allerlei kunsten en kennis bijbracht; Chiron was wijs en geduldig, zo anders dan de andere Centauren die onbezonnen, impulsief en ruw waren. Hij zou in de toekomst de leraar worden van helden zoals Jason, Achilles, Asclepius en Heracles. De mythe vertelt dat laatstgenoemde per ongeluk Chirons knie raakte met een pijl doordrenkt met het gif van de Hydra, terwijl hij het Erimanto-zwijn doodde als een van zijn twaalf opdrachten.
Ondanks zijn medische kennis en zijn vermogen om met pijn om te gaan, werd Chiron, na een tijdje waarin de wond niet wilde genezen, gedwongen Zeus te smeken hem sterfelijk te maken zodat hij een einde kon maken aan zijn lijden. Zijn verzoek werd ingewilligd op voorwaarde dat de Titaan Prometheus bevrijd zou worden van zijn ketenen en van zijn straf voor het schenken van het “Vuur der Kennis” aan de mensheid (Prometheus vertegenwoordigt Uranus, de andere planeet die, samen met Saturnus, de baan van onze planetoïde bepaalt). Zeus eerde Chiron door hem in het sterrenbeeld Centaurus te plaatsen.
Interessante aspecten vanuit een psychologisch oogpunt.
- De halfgoddelijke natuur die voortkomt uit zijn oorsprong: zijn vader is Kronos, die de nimf Filira begeert. Hieruit volgt de dubbele natuur, goddelijk en menselijk. Mensen zijn van nature ambivalent en hebben vaak tegenovergestelde gevoelens, gedachten en emoties. De psyche-soma- of lichaam-zieldialectiek kenmerkt onze natuur.
- De moeder, na het zien van de “monsterlijkheid” van haar zoon, verlaat hem bij zijn geboorte en vraagt Zeus, gedreven door haar schuldgevoel over haar overspelige liefde, om te worden getransformeerd in iets anders dan zij was. Haar wens werd vervuld en ze transformeerde in linde (een boom met bekende helende eigenschappen en waarvan de schors kon worden gebruikt voor vaccinatie), terwijl Chiron, het archetype van de geadopteerde zoon, zou worden opgevoed door Apollo, die zo zijn vader zou worden in de muziek, de geneeskunst en de geneeskunde.
- Hierna zou Chiron zelf de leraar worden van Asclepius en Heracles, en een soort ‘familie’ herscheppen die hij bij zijn geboorte nooit had gehad; hier hebben we de ‘afwijzing’ en de ‘verlating’, maar ook de mogelijkheid om ‘vertrouwd te raken’ met degenen die aan hem verwant waren, en zo de psychische kern herscheppen die de behoefte aan liefde, acceptatie en verzorging van de eerste levensjaren vervult.
- Sommigen geloven dat de etymologie van de naam Chiron afkomstig is van het Griekse “cheir-cheiròs”, letterlijk “hand” (en voor uitbreiding, hulp, vereniging): het is de hand die je vasthoudt tijdens je reis, de genezing …; bovendien herinnert het teken, bestaande uit de letter K met daaronder een kleine cirkel, aan een sleutel die nieuwe deuren kan openen (van het geweten? van de ziel?); ten slotte is de Griekse letter “chi” ontworpen met een grote X … hoe zou je, door suggestieve analogie, niet kunnen denken aan het symbool van Cristòs en zijn offer om de mensheid te redden?
- Dus, ‘zorg’ als het ‘genezingsproces’ als ‘introspectieve reis’ en in de eerste plaats spiritueel.
- De “helende” werking van Chiron, binnen de geboortehoroscoop, of het nu radix is (wat betekent hoe het zich bevindt op het moment dat we ter wereld komen) of in transit (wat betekent, tijdens zijn passage langs de planeten van de geboortehoroscoop), uit zich in zijn cyclus – die ongeveer 51 jaar duurt voordat hij terugkeert – in een periode van ons leven waarin we “met de dood om moeten gaan”. We zijn niet meer jong, ook niet oud, maar we beginnen de weg te bewandelen die leidt tot het einde van sommige fasen: kinderen verlaten het huis, voor een vrouw staat de menopauze voor de deur, ieder van ons kijkt terug op de resultaten, meer of minder succesvol, die we hebben behaald, we beginnen te rouwen om het verlies van onze ouders en soms ook van onze vrienden, we zijn ons er meer van bewust dat ons lichaam voorbestemd is om oud te worden door het te zien veranderen, maar bovenal, zou ik zeggen, komen we spiritueel tot het perspectief van de vergankelijkheid van het Geheel.
De Mythe verwoordt deze stappen heel goed:
- Weigering en verlating: het is de zogenaamde “wonde van de ziel”, de pijn waarmee we in contact komen.
- Crisis: het besef van het lijden en de uitdaging om het onder ogen te willen zien en ermee om te gaan.
- Uitwerking: onze schaduwen, onze demonen moeten begrepen en geïntegreerd worden.
- Genezing: het proces dat is begonnen, werkt aan zijn voltooiing, met timing en modaliteiten die van persoon tot persoon verschillen. In onze biografieën confronteert Chiron ons met uitdagingen die we weten te accepteren en te hanteren, maar die we niet kunnen aanvoelen… dus wat we vandaag niet tegenkomen (de wond, het probleem, het ongemak) zullen we, mogelijk verergerd, weer terugvinden tijdens de volgende transit van Chiron. Het moet echter gezegd worden dat wanneer we in staat zijn te luisteren naar de boodschap van onze “innerlijke reisgenoot”, het transformerende “genezingsproces” van de ziel ons zal doen sterven aan onszelf om herboren te worden in een nieuw licht, zodat we “weer naar de sterren kunnen kijken”! We zullen het nieuwe begrip hebben dat we niet “alleen” ons lichaam zijn, maar ook een ziel, en dat de wetten die de dualiteit van de menselijke natuur reguleren geïntegreerd moeten worden… om te voorkomen dat we ziek worden.
Het is bekend dat er een “wond” moet zijn voordat we over “genezing” kunnen praten, en dat moet erkend worden: bij Chiron is de wond de “verwerping” van zijn ouder, de “verlating”. Wonden zijn vaak fysiek, zoals die aan zijn knie door Heracles, de beste vriend van Chiron, toegebracht. Zo’n ondraaglijke wond bracht hem ertoe Zeus te vragen hem sterfelijkheid te schenken om de pijn te beëindigen, en dit werd hem verleend in ruil voor het beëindigen van de pijn van Prometeo, die de mensen het “vuur van kennis” had gegeven, waardoor de Goden van de Olympus bang waren hun macht te verliezen, in die mate dat ze hem aan de Kaukasus vastketenden. Hier is lever (en ter vergelijking, zijn moed, Jupiter en, wederom, Boogschutter) die constant door de adelaar werd opgegeten, in een cyclus van dood en wedergeboorte: de lever zou in feite weer aangroeien nadat hij was opgegeten.
Wonden zijn vaak ook spiritueel van aard, ze brengen ons tot het lijden van onze ziel… ze kunnen lijken genezen, maar soms doen ze weer pijn…
Wonden van de ziel, genezing, heling: al met deze woorden kreeg het symbool voor mij vorm en betekenis.
De “genezing” zet een “helend” proces in gang: waar we Chiron hebben (huis, teken en aspecten), identificeren we de wond en voelen we de genezing, wat het genezingsproces activeert, wat uiteindelijk een “transformatieve reis” is.
De specifieke kwaliteiten van Chiron in de legende beschrijven hem als een “innerlijke leraar”, “gids”, “sjamaan”, “katalysator”, “vereniging van de tegenstellingen”, “genezer”. Dit zijn allemaal kwaliteiten die de transformerende en uitwerkend aard van het archetype goed beschrijven.
Jung, die psychotherapie met astrologie integreerde en zo nieuwe horizonten van denken en praktijk van genezing van de menselijke ziel opende, vroeg zich af: “Wie geneest de gewonde genezer?” Deze fundamentele vraag op epistemologisch niveau, en waarom niet, ook astrologisch en mythisch, kan slechts één antwoord hebben: “de gewonde genezer moet eerst zichzelf genezen om vervolgens anderen te kunnen genezen”.
Op deze manier is Chiron “evoluerend”; met name tijdens zijn transits hebben we de mogelijkheid om de geïnfecteerde wonden te “hercontacteren” en te genezen. Sterker nog, pas nadat we voor onszelf hebben gezorgd, onze trauma’s hebben verwerkt, ze hebben herkend en in ons bewustzijn hebben geïntegreerd, zullen we de wonden van anderen “op ons kunnen nemen”. Chiron is hier onze “reisgenoot” (een andere Boogschutterwaarde) die ons bij de hand neemt en ons over lijden heen helpt naar een nieuw licht.
De leer van Chiron in de geboortehoroscoop helpt ons de afwijzing die we hebben ontvangen beter te begrijpen, vooral in onze eerste levensjaren, zo niet in onze eerdere levens voor degenen die in reïncarnatie geloven. Vanuit dit bewustzijn, en niet alleen vanuit de “sleutel tot genezing”, kunnen we anderen onze “genezing” schenken, omdat we eerst onze existentiële wond hebben geheeld. Ik denk dat de creativiteit van ieder van ons, de erkenning van ons talent, de gaven zijn die Chiron ons schenkt, zodat ieder van ons de gemeenschap kan teruggeven wat de “gave van onze authentieke diversiteit” is.
Gerelateerd:
